Geschillenbeslechting in de sport
Georganiseerde sportbeoefening kent de laatste decennia een verregaande modernisering, zowel op organisatorisch als op structureel vlak. Dat brengt onvermijdelijk een toenemende juridisering met zich mee. Steeds meer aspecten van sportbeoefening behoeven immers specifieke reglementering. Als gevolg hiervan groeit ook het aantal sport gerelateerde geschillen. De geschillenbeslechting in de sport heeft de laatste jaren een belangrijke plaats binnen de rechtspraktijk ingenomen.
De sportwereld wil zich van oudsher autonoom organiseren. Ook op het vlak van conflictbeslechting wil men elke vorm van overheidsinmenging vermijden. Dat zou er immers onder meer toe kunnen leiden dat transnationale sportrechtsregels verschillend uitgelegd worden, afhankelijk van de jurisdictie waarin ze worden opgeworpen.
Om de uniforme toepassing van sportrechtsregels, alsook de inachtneming van de specifieke kenmerken van sport te garanderen, heeft de sportwereld eigen geschillenbeslechtingsmechanismen ontwikkeld.
De twee meest gehanteerde technieken van de geschillenbeslechting in de sport zijn het tuchtrecht en de arbitrage. In de volgende twee bijdragen wordt elk van beide mechanismen kort toegelicht.
Reeks geschillenbeslechting in de sport: tuchtrecht (link – nog niet beschikbaar) – arbitrage (link – nog niet beschikbaar)
